Nowa analiza pokazuje, że stal wytwarzana przy użyciu zielonego wodoru i elektrycznych pieców łukowych lub produkowana ze złomu może zmniejszyć emisję CO2 związaną z produkcją samochodów w Europie o 6,9 Mt w 2030 roku. Odpowiada to uniknięciu rocznej emisji 3,5 mln samochodów napędzanych paliwami kopalnymi. Wpływ produkcji samochodów na klimat jest coraz częściej w centrum uwagi, ponieważ emisje z rury wydechowej mają zgodnie z już przyjętymi przepisami zmniejszyć się do zera, a sektor motoryzacyjny dąży do osiągnięcia zerowego poziomu emisji netto do 2050 r.[1].
Według analizy Transport & Environment (T&E) opartej na nowym badaniu przeprowadzonym przez firmę konsultingową Ricardo, przejście na 40% udziału stali ekologicznej zwiększyłoby cenę pojazdu elektrycznego w 2030 r. o zaledwie 57 euro[2]. Przejście na 100% ekologicznej stali do 2040 r. będzie kosztować tylko 8 euro - w porównaniu do stosowania konwencjonalnej stali - ze względu na ceny CO2, a także spadające koszty produkcji zielonej stali. Zapewnienie miliardów euro na inwestycje potrzebne do produkcji stali niskoemisyjnej będzie jednak w dużej mierze zależeć od posiadania niezawodnego rynku zbytu dla jej producentów.
Sektor motoryzacyjny jest bardzo dobrze przygotowany do wykreowania tego popytu, ponieważ obecnie zużywa 17% stali w UE. T&E zaapelowało do prawodawców o pomoc w stworzeniu wiodącego rynku dla zielonej stali w Europie poprzez ustanowienie celów dla producentów samochodów, aby od 2030 r. stosowali coraz większą jej ilość w nowych pojazdach.
Alex Keynes, kierownik ds. polityki motoryzacyjnej w T&E, powiedział: „Za mniej niż koszt jednej wymiany opon (przyp. na samochód) Europa może zbudować przemysł zielonej stali. Dodatkowe koszty będą znikome, a z czasem stanie się ona tańsza niż konwencjonalna stal. Ale najpierw potrzebujemy zainicjowania przez prawodawców przejścia na stal niskoemisyjną w przemyśle motoryzacyjnym”.
Do 2030 roku Europa będzie w stanie wyprodukować do 172 mln ton niskoemisyjnej stali rocznie – wynika z raportu, opartego na śledzeniu przez Ricardo zapowiedzi dotyczących rozpoczęcia takiej produkcji. Będzie to więcej niż wystarczające do zaspokojenia całkowitego zapotrzebowania na stal w sektorze motoryzacyjnym, który w 2022 roku zużył 36 mln ton tego cennego surowca. Badanie wykazało również, że przejście na produkcję lżejszych pojazdów ma potencjał zmniejszenia zużycia stali w sektorze motoryzacyjnym w następnej dekadzie.
T&E stwierdziło, że co najmniej 40% stali w nowych samochodach powinno być niskoemisyjne do 2030 roku i udział ten ma wzrosnąć do 75% w 2035 r. oraz do 100% w 2040 roku. Producenci samochodów powinni otrzymać uśredniony cel, który będzie mógł być osiągnięty dla wszystkich nowych samochodów łącznie, co pozwoli im zaabsorbować początkowe koszty w segmencie modeli premium. Proponowane cele można wprowadzić za pośrednictwem rozporządzenia UE w sprawie pojazdów wycofanych z eksploatacji (ELV), które jest obecnie poddawane przeglądowi przez prawodawców.
Alex Keynes powiedział: „Sektor motoryzacyjny jest drugim co do wielkości konsumentem stali i ma dobrą pozycję, aby stać się wiodącym rynkiem dla zielonej stali w Europie. Stosunkowo wysoka wartość samochodów, zwłaszcza marek premium, oznacza, że mogą one wchłonąć krótkoterminowy koszt dodatkowy stali niskoemisyjnej”.
Briefing i raport „Wykorzystanie zielonej stali w przemyśle motoryzacyjnym” są dostępne na stronie T&E (j. ang.).
Przypisy:
[1] Zielona stal powinna być definiowana jako mająca wpływ na klimat w granicach od 50 kg do 400 kg ekwiwalentu CO2 na tonę wyprodukowanej stali, w ocenie T&E. Dla porównania, produkcja konwencjonalnej stali wiąże się z emisją na poziomie od 1800 do 2250 kg ekwiwalentu CO2 na tonę.
[2] Analiza T&E dotycząca oszczędności CO2 i kosztów opiera się na wynikach badania przeprowadzonego przez Ricardo dla T&E "Wykorzystanie zielonej stali w przemyśle motoryzacyjnym" (2024). W badaniu założono, że przejście na produkcję lżejszych pojazdów zmniejszy zużycie stali w sektorze motoryzacyjnym w następnej dekadzie.
Źródło: T&E