W roku 2010 Instytut na rzecz Ekorozwoju (InE) wydał raport na temat energetyki rozproszonej. Był on uzupełnieniem opracowanej przez Instytut Alternatywnej polityki energetycznej Polski do 2030 roku (APE). Od rządowej wersji Polityki energetycznej Polski do 2030 roku APE różni się przede wszystkim podejściem. Punktem wyjścia dla APE była konieczność zmniejszenia negatywnego wpływu energetyki na środowisko, w tym redukcji emisji gazów cieplarnianych, w taki sposób, by jednocześnie zagwarantować bezpieczeństwo energetyczne Polski.
Jednak Alternatywna Polityka energetyczna także nie dawała odpowiedzi na wszystkie pytania. Koncentrowała się jedynie na elektroenergetyce oraz technologiach wielkoskalowych, takich jak duże elektrownie węglowe. Nie przywiązywała wagi do rosnącej roli energetyki odnawialnej i technologii URE (urządzenia rozproszonej energetyki, takie jak pompa ciepła, mikrowiatrak, samochód elektryczny i wiele innych).
Tymczasem monografia prof. dr hab. inż. Jana Popczyka „Energetyka rozproszona”, dzięki kompleksowemu spojrzeniu na energetykę, w powiązaniu z innymi sektorami gospodarki oraz ze zmianami w sposobie myślenia i zachowaniach ludzi, przedstawiła pełniejszy obraz sytuacji oraz szerszy wachlarz dostępnych rozwiązań.
Niniejsza publikacja na temat energetyki rozproszonej jest została wydana przez Okręg Mazowiecki Polskiego Klubu Ekologicznego (PKE), we współpracy z Instytutem na rzecz Ekorozwoju, w odpowiedzi na zmiany ekonomiczne, polityczne i społeczne szybko zachodzące w naszym otoczeniu. Potrzebę jej przygotowania dostrzegły niemal jednocześnie obie organizacje oraz autor pierwszej analizy (opisanej powyżej). Wiedza na temat energetyki rozproszonej zmienia się z dnia na dzień. Powstają nowe rozwiązania techniczne i społeczne, wprowadzane są nowe przepisy, docierają do nas informacje o nowych zastosowaniach URE i nowych przykładach ich wykorzystania w Polsce i na świecie.
InE i PKE od ponad 20 lat zajmują się promowaniem i wdrażaniem zasad zrównoważonego rozwoju w Polsce. Obie są także organizacjami członkowskimi Koalicji Klimatycznej, porozumienia dwudziestu dwóch organizacji pozarządowych działających na rzecz ochrony klimatu.
Misją Koalicji jest wspólne działanie w celu zapobiegania wywołanym przez człowieka zmianom klimatu dla dobra ludzi i środowiska. Do jej głównych zadań należy inicjowanie i wspieranie wszelkich działań na rzecz ustanowienia i realizacji aktywnej polityki klimatycznej w naszym kraju oraz monitorowanie jej wdrażania.
Prof. dr hab. inż. Jan Popczyk w latach 1990-1995 współtworzył i realizował reformę polskiej elektroenergetyki, był Prezesem Polskich Sieci Elektroenergetycznych, współtworzył i realizował koncepcję odłączenia polskiego systemu elektroenergetycznego od systemu POKÓJ (ZSRR i kraje Europy Środkowej) i połączenia z systemem zachodnioeuropejskim (UCPTE/UCTE). Był u ministra finansów-wicepremiera L. Balcerowicza doradcą ds. całego kompleksu paliwowo-energetycznego, w szczególności elektroenergetyki, gazownictwa i ciepłownictwa (1998-2000). Współpracował z ministrem gospodarki-wicepremierem J. Hausnerem (2003-2004) na rzecz sformułowania polskiej doktryny bezpieczeństwa energetycznego. Działa na rzecz konwergencji sektorów w kompleksie paliwowo-energetycznym oraz na rzecz integracji usług infrastrukturalnych w gminach (2000-nadal). W okresie od 1995 roku współtworzył i współzarządzał w różnych latach czterema małymi, innowacyjnymi firmami. Prowadzi badania w zakresie uwarunkowań przejścia energetyki postprzemysłowej w nowy etap rozwojowy, charakterystyczny dla społeczeństwa wiedzy, który nazywa SYNERGETYKĄ. Koncentruje się na szansach Polski wynikających z faktu, że energetyka staje się na świecie największym poligonem innowacyjności technologicznej.
Energetyka rozproszona, Jan Popczyk, 2011