W przypadku samochodów przejście na e-mobilność nabrało tempa w ostatnich latach i miesiącach. Nie minie wiele czasu, a rynek zapewni niezbędną infrastrukturę bez interwencji regulacyjnej. Jednak w chwili obecnej ważne są minimalne cele i zharmonizowane wymogi, aby zapewnić wystarczającą i kompleksową sieć ładowania na całym kontynencie - unikając Europy dwóch prędkości.
Bezemisyjna rewolucja w sektorze drogowego transportu towarowego jest nieuchronna i będzie musiała nastąpić w znacznie szybszym tempie niż w przypadku lekkich pojazdów dostawczych. Rozpoczyna się seryjna produkcja ciężarówek o zerowej emisji, a wielu producentów (OEM) zapowiedziało, że ich udział w sprzedaży w 2025 roku wyniesie około 10%. AFIR musi zapewnić, że infrastruktura ładowania i uzupełniania paliwa ułatwi masową wejście takich pojazdów na rynek.
Jeżeli żegluga także ma odejść od paliw kopalnych i w pełni ograniczyć emisje do 2050 roku, stosowanie paliw syntetycznych musi rozpocząć się przed 2030 rokiem. Jedno jest pewne: zwiększanie wykorzystania LNG nie służy temu celowi, lecz utrudnia jego realizację. W ciągu najbliższych kilku lat możemy się spodziewać pierwszych dużych statków o zerowej emisji, które też będą potrzebowały odpowiedniej infrastruktury do tankowania, jeśli mają zostać wprowadzone na europejskie morza. Równocześnie, aby korzystanie z energii elektrycznej pobieranej z lądu stało się domyślną opcją we wszystkich portach europejskich, konieczne są surowe i zharmonizowane wymogi dotyczące zarówno portów, jak i statków.
Alternatywne rozwiązania o zerowej emisji stają się coraz popularniejsze we wszystkich rodzajach transportu, dlatego ambitne uzgodnienia i decyzje w sprawie AFIR mają zasadnicze znaczenie dla ograniczenia emisji europejskiego sektora transportu zgodnie z Europejskim Zielonym Ładem.
Briefing T&E (j. ang.) - TUTAJ
Źródło: T&E