Żegnamy Bohdana Szymańskiego

Zawsze myślał o kolejnym działaniu, kolejnym wyzwaniu lub problemie do rozwiązania. Jako socjolog potrafił doskonale zrozumieć ludzi i ich motywacje. Był zawsze życzliwy i chętny, by pomagać. Jako architekta martwił go rosnący bałagan przestrzenny i niekontrolowane rozpraszanie zabudowy. Uważał, że rolą ekologa jest zatrzymywanie lub spowalnianie szkodliwych procesów, dopóki „ludzie i władze nie otrzeźwieją” i nie uświadomią sobie, jak wielkie dobro wspólne jest narażone na bezpowrotną degradację. Wierzył w dialog i uważał organizacje pozarządowe za bardzo ważny element w systemie demokratycznym. Podkreślał wagę informowania społeczeństwa i edukacji. Był bardzo aktywny tak na poziomie krajowym, jaki na lokalnym, w Otwocku, którego mieszkańcem był od ponad pół wieku. Kochał mazowieckie krajobrazy i walczył o ich zachowanie, ochronił przed wycinką wiele drzew.

Z Polskim Klubem Ekologicznym związał się jeszcze w latach osiemdziesiątych, a w roku 1990 wszedł w skład zarządu Okręgu Mazowieckiego, był jego prezesem, a później wiceprezesem. Należał także do zarządu krajowego organizacji. W kolejnych latach bardziej aktywny był w kole lokalnym PKE „Otwockie Sosny”, gdzie także pełnił rolę prezesa i wiceprezesa w zarządzie. Jednak jego społeczna działalność nie kończyła się na tym, ponieważ działał również w Towarzystwie Urbanistów Polskich, gdzie przez wiele lat był członkiem Zarządu Oddziału Warszawskiego, a także w Polskim Towarzystwie Socjologicznym. Był również aktywnym członkiem Stowarzyszenia „Ład na Mazowszu” oraz członkiem Rady Nadzorczej Otwockiej Spółdzielni Mieszkaniowej i Rady Społecznej Mazowieckiego Centrum Leczenia Chorób Płuc i Gruźlicy.

W roku 2009 otrzymał zaszczytny tytuł Człowieka Roku Polskiej Ekologii wraz z symboliczną z Tarczą Wojownika GAI - jako osoba nieprzejednana i zdecydowana w staraniach dla ochrony środowiska.

Wszyscy głęboko odczujemy jego brak.